ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น

และแล้ว..ก็คว้าแชมป์ฤดูร้อนรายการชิงช้าสวรรค์จนได้..ก็ต้องขอยกหัวแม่มือ สองข้างให้กับวงดนตรีลูกทุ่งโรงเรียนทุ่งสง แชมป์เป็นการแสดงออกให้เห็นถึงชัยชนะคู่ต่อสู้ก็จริง แต่นั้นเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งของชีวิต เป็นประสบการณ์เพียงเล้กน้อยของนักดนตรีนักร้องและผู้แสดงประกอบ ผู้ควบคุมวงเท่านั้น จริงอยู่มันเป็นศักดิ์ศรีที่แลกมาด้วยความเพียรพยายาม การต่อสู้กับขวากหนามตลอดเส้นทาง ไม่ว่าจะเป็นความไม่ลงตัวในวงดนตรี ความร่วมมือร่วมใจจากหน่วยงาน ความร่วมมือจากครูผู้สอน ความร่วมมือจากเพื่อนักเรียน ความร่วมมือจากผู้ปกครองและสังคม ความร่วมมือจากผู้เกี่ยวข้องทั้งมวล เมื่อสามารถเอาชนะขวากหนาม และมีความกล้าแกร่งมากพอ ก็สามารถมีชัยเหนือคู่ต่อสู้ …ขอแสดงความยินดีที่สามารถนำชื่อเสียงมาให้พวกเรา..
นี่เป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับผู้ไม่ยอมพ่ายแพ้ต่ออุปสรรคขวากหนาม หันมาดูการเรียนของพวกเราบ้าง  ถ้าเปรียบชีวิตเหมือนกับต้นไม้ การสะสม และหาอาหารมาเลี้ยงส่วนต่างๆของลำต้น ก้าน ใบ ดอก ผล และในที่สุดก็ต้องตายไป ชีวิตของเราในวัยเรียนก็เปรียบเสมือนต้นไม้ที่กำลังสะสมอาหารเพื่อเป็นทุนในการดำรงเผ่าพันธุ์ต่อไป ต้นไม้ใดมีความอุดมสมบูรณ์ ก็จะให้ดอกออกผลอย่างสวยงาม ตันไม้ได้ไม่ออกดอกออกผล ก็ไม่เป็ที่ต้องการ เช่นเดียวกับคนที่ไม่มีต้นทุนของชีวิต ก็ไม่เป็นที่ต้องการของสังคม เป็นที่รังเกียจของมวลมิตร บางคนเกิดมามีโอกาสดี ครอบครัวอุดมสมบูรณ์ มีต้นทุนดีทุกอย่าง แต่ทำตัวเหมือนต้นไม้รากเน่า รากคุด รากพิการ ไม่ดูดเอาความอุดมสมบูรณ์มาใช้ให้เกิดประโยชน์ ช่างเป็นเรื่องที่น่าเสียดาย บางคนเกิดมาไม่ได้มีความอุดมสมบูรณ์แต่พยายาม มานะต่อสู้จนพัฒนาตนเองก้าวขึ้นมาทัดเทียมกับคนอื่นได้ เปรียบเสมือนต้นไม้ที่งอกในบริเวณที่ขาดธาตุอาหาร แต่พยายามปรับสภาพ สร้างรากให้แข็งแรงและชอนไชไปหาอาหารที่ไกลจากลำต้นออกไป ไม่ว่าจะผ่านดินแห้ง หินแข็งปานใด ก้ไม่ยอมหยุด สุดท้ายก้พบกับแหล่งอาหารและความอุดมสมบูรณ์สามารถเลี้ยงลำต้น สร้างก้าน ใบ ออกดอก ออกผลลมบูรณ์ได้ นักเรียนลองพิจารณาตนเองว่าเราเป็นต้นไม้ประเภทใด..จงมองแบบอย่างที่ดีๆ ความสำเร็จของบุคคลต่างๆ ไม่ได้เกิดจากเทพประทาน สวรรค์บันดาล แต่ล้วนเกิดจากความมานะพยายามทั้งสิ้น..เมื่อประสบปัญหา อย่าท้อ ให้มีสติ และจะเกิดปัญญา พึงระลึกไว้เสมอว่า “ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น”
ความสำเร็จ..เป็นเรื่องสมมติ ไม่นานชื่อเสียงก็จางหาย ผู้ที่มีส่วนร่วมในความสำเร็จก็จะได้รับการสรรเสริญอยู่ช่วงระยะเวลาหนึ่ง หลังจากนั้นก็จะค่อยๆถูกลืมไป ดังตัวอย่างของมืออาชีพทั้งหลาย มีดังก็มีดับ..เมื่อดับแล้วจะทำอะไร ฉะนั้นอย่าหลงลืมหน้าที่ ดึงตัวเองเข้าสู่ระบบชีวิตโดยเร็ว